Władysław Szaynok to postać, która na trwale wpisała się w historię polskiego przemysłu naftowego.
Urodził się 28 listopada 1876 roku w Rzeszowie i związał swoje życie z rozwojem gospodarki kraju. Był nie tylko inżynierem, ale również aktywnym działaczem społecznym oraz przedsiębiorcą, który wniósł znaczący wkład w branżę naftową.
Jego działalność zakończyła się 20 stycznia 1928 roku we Lwowie, jednak jego osiągnięcia pozostają nieprzemijającym dziedzictwem w polskiej historii przemysłowej.
Życiorys
Władysław Szaynok przyszedł na świat 28 listopada 1876 roku w Rzeszowie. Pochodził z rodziny, która miała węgierskie korzenie, a jej przodkowie przybyli do Polski jako emigranci w 1831 roku.
Studia wyższe ukończył w Szkole Politechnicznej we Lwowie, znanej dziś jako Politechnika Lwowska, uzyskując tytuł inżyniera budowy maszyn w 1898 roku. Po zakończeniu nauki zdobył doświadczenie praktyczne w kopalni w Borysławiu. Następnie objął stanowisko inżyniera inspekcyjnego w Stowarzyszeniu Dozoru Kotłów. Pracował tam przez pewien czas, po czym przeniósł się do czeskiego Brna. Po kilku latach spędzonych w tym mieście zdecydował się na powrót do Rzeszowa, gdzie wspólnie z bratem założył fabrykę maszyn.
Od wczesnych lat swojego życia zainteresował się przemysłem wydobywczym. Około 1910 roku poznał Mariana Wieleżyńskiego, który w tym czasie prowadził badania nad skraplaniem i transportem gazoliny. W 1911 roku dołączył do spółki Zakład Gazu Ziemnego, gdzie został wspólnikiem. Po zakończeniu budowy gazociągu prowadzącego z Tustanowic do rafinerii w Drohobyczu, wraz z Wieleżyńskim udał się w podróż do Stanów Zjednoczonych, aby zapoznać się z tamtejszym przemysłem naftowym.
Po powrocie do Polski pracował w biurze technicznym firmy „Gaz Ziemny” Sp. z o.o. we Lwowie oraz współpracował z Ignacym Mościckim w naukowo-badawczej spółce „Metan”. W 1920 roku został członkiem Komitetu Wykonawczego nowo utworzonej spółki Gazolina Spółka Akcyjna. Natomiast w 1921 roku był jednym z założycieli państwowo-prywatnej spółki akcyjnej „Międzymiastowe Gazociągi”, która specjalizowała się w budowie sieci przesyłowych. W tym okresie zrealizowano rurociągi z Daszawy do Stryja (1921, długość 14,4 km), Stryj-Drohobycz (1924) oraz Daszawa-Stebnik (1925).
W 1926 roku objął stanowisko dyrektora Banku Naftowego z siedzibą we Lwowie. Warto również dodać, że zaprojektował pierwszą w Polsce stację benzynową, która była zbudowana wokół pompy „Rapidaytor”. Jako osoba zaangażowana w rozwój branży, był współzałożycielem miesięcznika „Gaz Ziemny” oraz redaktorem czasopism „Nafta” i „Metan”.
Władysław Szaynok zmarł 20 stycznia 1928 roku, po długotrwałej chorobie. Spoczął na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Był żonaty z pianistką, Jadwigą d’Abancourt (1889-1945), z którą doczekał się dwojga dzieci.
Przypisy
- Władysław Szaynok. sejm-wielki.pl. [dostęp 10.06.2021 r.]
- Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988 r., s. 210. ISBN 83-04-02817-4.
- Ś.p. inż. Władysław Szaynok. „Nafta”. Nr 1, s. 2, 1929 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Przedsiębiorczość i ekonomia":
Ignacy Schaitter | Paweł Świeboda | Franciszek Moskwa | Adam GóralOceń: Władysław Szaynok