Pałac Burgallera w Rzeszowie

Pałac Burgallera jest doskonałym przykładem nowego kierunku w budownictwie, który zainicjowano w Rzeszowie po I rozbiorze Polski. Wówczas przybyli z Austrii architekci i budowniczowie projektowali przede wszystkim budynki dwupiętrowe, które, z reguły, były murowane. Wiele wskazuje na to, że jednym z takich projektów był właśnie pałac Burgallera.

Niestety, z powodu braku zachowanych akt miejskich, niewiele wiadomo o jego historii. W kronikach parafialnych można znaleźć informacje, że był on budowniczym, co może sugerować, że zaprojektował ten dom z myślą o sobie, wybierając dogodną lokalizację. Odtworzony fragmentarny plan miasta z 1828 roku, znany jako Ideal Plan des südlicher Theiles der Stadt, pokazuje, że posesja z domem nosiła wówczas nr 385 i była własnością pani Burgallerowej. Pałac został zbudowany po podziale zamkowego ogrodu, przy nowo utworzonej ulicy.

Charakteryzujący się prostą formą, budynek zbudowany jest na planie regularnego prostokąta. Jego cechą jest skromność oraz doskonałe proporcje, co nadaje mu elegancki wygląd. Warto zwrócić uwagę na staromodne sklepienia piwnic, które przypominają te z rzeszowskich kamienic XVII wieku, co skłania do refleksji nad wcześniejszą metryką budynku; jednak badania nie potwierdzają tej hipotezy.

Pałac Burgallera niemal przez wiek przetrwał bez większych zmian, aż do 1910 roku, kiedy to T. Tekielski zaprojektował przewiązkę do nowo wybudowanej kamienicy Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń z 1902 roku. W latach 80. XX wieku przeprowadzono generalny remont, a w 2000 roku zrekonstruowano zniszczoną przewiązkę, przywracając jej dawny urok.