Ludwik Szenborn

---

Życiorys

Ludwik Szenborn był osobą o bogatej i kontrowersyjnej biografii. Od 1929 roku zanurzył się w działalność różnorodnych organizacji politycznych. Wstąpił do Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, a w 1930 do Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewicy oraz Komunistycznego Związku Młodzieży Polski (KZMP). Jego zaangażowanie nie umknęło uwadze władz, co zaowocowało wieloma aresztowaniami w latach 30. za działalność komunistyczną.

W 1941 roku związał się z radzieckim wywiadem, co stanowiło punkt zwrotny w jego życiu. Dnia 12 maja 1943 roku został zatrzymany za swoją aktywność wspierającą sowieckie interesy. W wyniku tego aresztowania trafił do wielu miejsc odosobnienia. Był więziony na zamku w Rzeszowie, a także w Tarnowie, jak również w więzieniu na Montelupich w Krakowie, gdzie doświadczył brutalnych warunków. Przeszedł przez oboz pracy w Pustkowie oraz obozy koncentracyjne Groß-Rosen i Sachsenhausen.

Po wojnie, wracając do Rzeszowa, został II sekretarzem Komitetu Miejskiego Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Skierowano go do pracy w rzeszowskim Urzędzie Bezpieczeństwa, gdzie od 21 września 1946 roku pełnił funkcję zastępcy kierownika Sekcji I Wydziału V Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (WUBP). W latach 1946–1947 brał aktywny udział w brutalnych walkach z „bandami i reakcyjnym podziemiem”, uznawanymi za żołnierzy wyklętych.

W kolejnych latach sprawował funkcję naczelnika Wydziału V WUBP w Rzeszowie do 1948 roku. W 1949 roku został zastępcą kierownika WUBP w Krakowie, a od 1951 do 1952 roku był naczelnikiem Wydziału II Departamentu X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Jego kariera w obszarze bezpieczeństwa publicznego obejmowała także stanowisko szefa Miejskiego UBP w Warszawie oraz kierownika Obiektu Spacer w Miedzeszynie.

W latach 1955-1956 zajmował się kierowaniem Wojewódzkim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Publicznego w Bydgoszczy. Niestety, w toku śledztw używał tortur fizycznych oraz psychicznych wobec przesłuchiwanych, co pozostaje niechlubną kartą w jego życiorysie. 30 listopada 1956 roku Ludwik Szenborn został zwolniony z bezpieki.

Za swoje zasługi w walce przeciwko okupantowi oraz udział w działalności konspiracyjnej, otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, co zostało uhonorowane uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 12 czerwca 1946 roku. Zmarł 1 lipca 1990 roku i znalazł ostatni spoczynek na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie. Życie osobiste Ludwika również było istotne, był żonaty z Władysławą.

---

Oceń: Ludwik Szenborn

---