Władysław Budzisz, urodzony w 1900 roku w Rzeszowie, to postać, której działalność zapisała się na kartach historii lokalnej społeczności. Jego życie zakończyło się w 1973 roku w Jarosławiu, gdzie pozostawił trwały ślad poprzez swoje zaangażowanie.
Był on prezesem Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia, instytucji, która odgrywała ważną rolę w rozwijaniu regionalnej kultury oraz promowaniu historii miasta.
Życiorys
Władysław Budzisz przyszedł na świat 22 stycznia 1900 roku w Rzeszowie, gdzie spędził swoje wczesne lata. Po ukończeniu szkoły podstawowej, w 1910 roku, jego rodzina przeniosła się do Jarosławia z powodu przesiedlenia ojca. W latach 1911–1912 uczęszczał do humanistycznego gimnazjum w Jarosławiu, a następnie, po przeprowadzce rodziców do Krakowa, kontynuował naukę w filii św. Jacka do 1914 roku.
W okresie I wojny światowej, od stycznia 1915 do października 1916 roku, służył w I Brygadzie Legionów Polskich, gdzie brał aktywny udział w działaniach wojennych, zostając ranny pod Kozienicami. Jego odwaga i zaangażowanie nie przeszły bez echa, za co otrzymał odznaczenia bojowe oraz krzyż zasługi. Po zakończeniu służby, wrócił do nauki, a niedługo później zapisał się na Wydział Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Po zakończeniu I wojny światowej, Budzisz podjął pracę w roli dziennikarza w „Gońcu Krakowskim”, gdzie redagował dział sportowy. Jego zaangażowanie w sport i kulturę zaowocowało członkostwem w zarządzie Klubu Sportowego „Wisła”. Jako działacz polityczny, ideowo związany był ze Stronnictwem Chłopskim, z którego kandydował na posła do sejmu RP.
W 1939 roku ożenił się, a po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany z Warszawy do wsi Ostrówek. Po kampanii wrześniowej powrócił do stolicy, a w 1940 roku znów osiedlił się w Jarosławiu. W trakcie okupacji pracował jako księgowy w majątku ziemskim w Karawaczu. 18 sierpnia 1944 roku wybrano go na radnego wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie, a później, 27 września tego samego roku, objął stanowisko starosty powiatowego w Jarosławiu, pełniąc tę funkcję do 1945 roku. Jednocześnie zasiadał na stanowisku prezesa Spółdzielni „Jedność” w Jarosławiu.
W końcu 1948 roku Budzisz został prezesem nowo utworzonej w Jarosławiu Powszechnej Spółdzielni Spożywców. W latach 1945–1947 kierował Jarosławskim Klubem Sportowym. Zainicjował budowę stadionu sportowego przy ulicy Bandurskiego w Jarosławiu, który został uroczyście otwarty 25 maja 1947 roku. Po zakończeniu kadencji jako prezes klubu, 15 maja 1947 roku został członkiem Rady Opiekuńczej, a już 20 sierpnia wybrano go na prezesa honorowego.
W dniu 20 stycznia 1950 roku, podczas pierwszego zebrania organizacyjnego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Jarosławiu, został wybrany na pierwszego prezesa tej organizacji. Od samego początku po wojnie angażował się w działalność Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia, które udało mu się reaktywować po przerwie spowodowanej okupacją. Pełnił funkcję prezesa stowarzyszenia w latach 1945–1947. Działalność stowarzyszenia, z powodu sytuacji politycznej, została na pewien czas zawieszona, ale po wznowieniu, od 27 listopada 1958 roku, Budzisz pełnił funkcję sekretarza. Po kilku latach, 27 stycznia 1963 roku, po raz kolejny objął urząd prezesa, którym kierował aż do 1973 roku.
Za swoje osiągnięcia w dziedzinie naukowej i kulturalno-oświatowej w 1963 roku otrzymał wojewódzką nagrodę. Piastował również mandat radnego Miejskiej Rady Narodowej w Jarosławiu w latach 1944–1954 i ponownie 1961–1973. Zmarł 17 lipca 1973 roku w Jarosławiu i został pochowany na Starym Cmentarzu.
Odznaczenia (wybrane)
Władysław Budzisz zdobył wiele znaczących wyróżnień, które podkreślają jego wkład w kulturę i społeczność lokalną. Poniżej przedstawiamy kilka z jego najważniejszych odznaczeń:
- odznaka Tysiąclecia Państwa Polskiego,
- tytuł Zasłużonego Działacza Kultury,
- odznaczenie Zasłużony dla województwa Rzeszowskiego.
Przypisy
- a b Władysław Budzisz - Historia Wisły [online], historiawisly.pl [dostęp 04.03.2024 r.]
- Biogram Władysława Budzisza
Oceń: Władysław Budzisz