Wojciech Jerzy Boduszyński

Pełnił funkcję profesora na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie prowadził zajęcia z zakresu patologii, terapii ogólnej, farmakologii, a także historii medycyny.

Boduszyński pochodził z Rzeszowa jako syn Michała Boduszyńskiego oraz Teresy z Radawieckich. Jego edukacja rozpoczęła się od studiów z filozofii we Lwowie, które trwały trzy lata. Następnie kontynuował naukę medycyny w Wiedniu, pod okiem swojego nauczyciela, Jana Piotra Franka. W 1797 roku uzyskał dyplom lekarza, a jego droga zawodowa prowadziła przez Czechy, Węgry oraz Niemcy, co pozwoliło mu zgłębić tajniki medycyny w różnych kontekstach kulturowych.

Po ukończeniu studiów osiedlił się we Lwowie, a następnie przeniósł się do Przemyśla, aby ostatecznie związać swoje życie z Tarnowem, gdzie w 1805 roku pełnił obowiązki lekarza powiatowego. W 1811 roku Boduszyński objął posadę profesora na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dodatkowo, od 1816 roku był protomedykiem Wolnego Miasta Krakowa.

Warto zaznaczyć, że jako pionier w dziedzinie medycyny, Boduszyński był pierwszym w Polsce, który wprowadził szerokie praktyki związane ze szczepieniem przeciwko ospie w 1801 roku, co znacząco wpłynęło na zdrowie publiczne w tym okresie.