Edward Cetnarowski

Cetnarowski był również wyjątkową postacią w historii polskiego sportu jako jeden z kluczowych działaczy klubowych Cracovii. Jego rola jako piątego prezesa klubu w latach 1919–1932, a później jako pierwszego prezesa honorowego od 31 stycznia 1932 roku, dowodzi jego znaczenia w historii polskiego futbolu. Jako współzałożyciel i pierwszy prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej, Cetnarowski odegrał kluczową rolę w kształtowaniu piłki nożnej w Polsce.

Jednakże, jego kadencja jako prezesa nie była pozbawiona wyzwań. Przeniesienie siedziby PZPN z Krakowa do Warszawy oraz konflikty dotyczące organizacji ligi przyczyniły się do jego ustąpienia. Mimo tych trudności, w lutym 1928 roku otrzymał tytuł prezesa honorowego, co potwierdzało jego znaczenie w polskim futbolu.

Edward Cetnarowski był także jednym z pięciu założycieli „Przeglądu Sportowego” w 1921 roku. Jego rola w komisji selekcyjnej, wraz z Władysławem Jentysem i Józefem Lustgartenem, przyczyniła się do ustalenia składu reprezentacji Polski na mecz z Królestwem SHS 1 października 1922 roku.

Śmierć Cetnarowskiego była tragicznym wydarzeniem, które zdarzyło się w momencie, gdy otwierał finałowy turniej o mistrzostwo Polski w hazenie, co podkreśla jego zaangażowanie w sport do ostatnich chwil życia. Jego pogrzeb zgromadził tłumy, a wiele telegramów kondolencyjnych napłynęło od zagranicznych związków piłki nożnej, m.in. z krajów takich jak Szwecja, Austria i Węgry. Jego wkład w polski sport oraz medycynę został doceniony także po śmierci.

W 1945 roku, na cześć jego osoby, nazwano stadion Cracovii, a ta nazwa była używana aż do 1948 roku. Edward Cetnarowski został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XIIIA-płn-31), gdzie jego pamięć trwa nadal, będąc symbolem jego wkładu w rozwój sportu i medycyny w Polsce.