Jan Karol Glatzel, urodzony 26 czerwca 1888 roku w Rzeszowie, to postać, która wywarła znaczny wpływ na polską medycynę.
Był on utalentowanym lekarzem oraz chirurgiem, który swoją karierę zawodową związał z ważnymi osiągnięciami w dziedzinie chirurgii.
Jan Glatzel zmarł 30 marca 1954 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które wciąż jest doceniane przez współczesnych profesjonalistów w tej dziedzinie.
Życiorys
Jan Glatzel, syn Józefa i Katarzyny Opolskiej, był osobą niezwykle zasłużoną dla polskiej medycyny. Miał siostrę, Karolinę Bieniasz. Kształcił się w Gimnazjum Św. Jacka w Krakowie, a następnie w latach 1906–1912 kontynuował naukę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Oddziale Chirurgicznym Szpitala Św. Łazarza.
W czasie I wojny światowej został przydzielony do samodzielnej grupy chirurgicznej prowadzonej przez profesora Rutkowskiego w 7. komendzie armii austriackiej. Jego oddanie i zaangażowanie zaowocowały przyznaniem mu Orderu Czerwonego Krzyża. W 1920 roku objął stanowisko asystenta przy II Katedrze Chirurgii, a już 16 lipca 1921 roku przedstawił rozprawę habilitacyjną pt. „O przepuklinach uwięzłych”. W październiku 1929 roku mianowano go prymariuszem Oddziału Chirurgicznego Szpitala Św. Łazarza, a w grudniu tego samego roku został profesorem nadzwyczajnym na UJ.
W latach 1929–1933 sprawował funkcję ordynatora w II Klinice Chirurgicznej w Szpitalu Św. Łazarza w Krakowie. Następnie, w latach 1937–1941, był kierownikiem I Kliniki Chirurgii Uniwersytetu Jagiellońskiego i powrócił na to stanowisko po II wojnie światowej, pracując w latach 1945–1949. W trudnych czasach II wojny współpracował z Armią Krajową oraz Polskim Czerwonym Krzyżem.
Jego dorobek naukowy obejmował wprowadzenie nowych metod operacyjnych, a także znaczące osiągnięcia w chirurgicznym leczeniu schorzeń jamy brzusznej oraz tarczycy. Przeorganizował nauczanie chirurgii w Krakowie, що było niezbędne do podniesienia standardów medycznych w tym zakresie. W 1948 roku, jako jeden z pierwszych polskich chirurgów, wykonał torakotomię.
Poza działalnością medyczną, Jan Glatzel był także zapalonym kolekcjonerem. Zgromadził bogate zbiory malarstwa polskiego, które ofiarował Muzeum Narodowemu w Krakowie, a swój księgozbiór przekazał Bibliotece Jagiellońskiej.
Jan Glatzel zmarł w Krakowie. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Rakowickim (PAS23-płd).
Ordery i odznaczenia
Jan Glatzel został uhonorowany wieloma odznaczeniami i orderami, które świadczą o jego znaczących osiągnięciach oraz wkładzie w rozwój kraju.
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, 11 listopada 1937,
- Złoty Krzyż Zasługi, 18 marca 1939.
Przypisy
- Jan WiktorJ.W. Tkaczyński Jan WiktorJ.W. (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803–2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 81, ISBN 978-83-233-4527-5 .
- Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000.
- M.P. z 1939 r. nr 65, poz. 131 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Tadeusz Kazimierz Żuliński | Roman Rencki | Michał Ciebiera | Wojciech Jerzy Boduszyński | Edward Cetnarowski | Eugeniusz Wierzyński | Bronisław Braun | Michał Ludwik DobrowolskiOceń: Jan Glatzel