Stefan Momidłowski, urodzony 21 lipca 1872 roku w Rzeszowie, a zmarły 13 października 1958 roku w Przemyślu, był wybitnym polskim duchownym rzymskokatolickim oraz aktywnym działaczem społecznym.
Jego życie i działalność pozostawiły znaczący ślad w historii regionu, co zaowocowało nadaniem mu tytułu honorowego obywatela Przemyśla.
Życiorys
Stefan Momidłowski urodził się w rodzinie wielodzietnej, której rodzicami byli Józef oraz Franciszka, z domu Biesiadzka. Wczesne lata swojej edukacji spędził w C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie, gdzie w 1890 roku zdał egzamin dojrzałości. W jego klasie znajdował się również Ludwik Stanisławczyk, osoba, która później również obrała drogę kapłańską.
Następnie Stefan wstąpił do seminarium duchownego w Przemyślu. 30 listopada 1894 roku z rąk biskupa został wyświęcony na kapłana diecezji przemyskiej, po czym rozpoczął pracę jako wikary w Głogowie Młp. Po upływie sześciu miesięcy podjął studia w Rzymie, gdzie na Uniwersytecie Gregoriańskim otrzymał tytuł doktora z zakresu filozofii i teologii.
W roku 1900 Stefan powrócił do Przemyśla w charakterze wykładowcy w seminarium. Wśród jego osiągnięć należy wymienić współtworzenie muzeum diecezjalnego w Przemyślu, w którym pracował jako kustosz oraz dyrektor aż do 1949 roku. Ponadto w 1905 roku zasiadł w konsystorzu biskupim.
W latach 1913–1927 pełnił funkcję wiceprezesa Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu. Jako członek diecezjalnego koła księży misjonarzy, odbył około 260 serii misji i rekolekcji. Przez długi czas opracowywał kroniki diecezjalne, w których szczególnie dogłębnie dokumentował życiorysy zmarłych kapłanów.
W swojej karierze zawodowej był kanonikiem kapituły katedralnej, a w 1929 roku został mianowany diecezjalnym dyrektorem Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary. Wczesnym początkiem roku 1938 objął także kierownictwo Diecezjalnego Związku Misyjnego Duchowieństwa. W 1947 roku otrzymał zaszczytną godność podkomorzego (szambelana) tajnego nadliczbowego Jego Świątobliwości Ojca Św. Piusa XII.
Stefan Momidłowski odnalazł swój finał życia na cmentarzu Głównym w Przemyślu, gdzie złożono go w grobowcu kapituły rzymskokatolickiej (kwatera RI, rząd 3, nr 12).
Odznaczenia i wyróżnienia
Stafan Momidłowski, znany ze swojej wyjątkowej działalności, został uhonorowany licznymi odznaczeniami oraz wyróżnieniami w uznaniu jego wkładu w życie społeczne oraz religijne.
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”,
- Medal Pro Ecclesia et Pontifice (1909),
- Tytuł papieskiego prałata honorowego (1920),
- Honorowe obywatelstwo miasta Przemyśla (1944).
Przypisy
- Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Z. 5/7, s. 107, 1947 r.
- Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Z. 273, s. 150, 1938 r.
- Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 1/2, s. 37, 1929 r.
- Sprawozdanie Dyrektora C. K. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1889. Rzeszów: 1889 r., s. 39, 40, 41.
- M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 611.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Marian Rojek (duchowny) | Jacek Krawczyk (działacz katolicki) | Natalia Tułasiewicz | Marcin Lisak | Waldemar Cisło | Stanisław Jamrozek | Jan Niemiec (duchowny) | Stanisław Witkowski (ksiądz) | Juliusz Kaczorowski | Jacek Prusak | Artur Ważny | Ludwik Stanisławczyk | Waldemar Pałęcki | Sławomir Zych | Julian Łukaszkiewicz | Benedykt HuculakOceń: Stefan Momidłowski