Ludwik Stanisławczyk

Duchowieństwo i religia

Ludwik Stanisławczyk to postać, która zapisała się w historii polskiego Kościoła jako duchowny rzymskokatolicki oraz aktywny działacz społeczny. Urodził się 23 lutego 1870 roku w Rzeszowie, gdzie rozpoczął swoje życie i pierwsze kroki w edukacji religijnej.

Jego życie zakończyło się 10 lutego 1917 roku w Sanoku, gdzie zyskał uznanie za swoje oddanie i pracę na rzecz społeczności lokalnej oraz Kościoła.

Życiorys

Ludwik Stanisławczyk przyszedł na świat 23 lutego 1870 roku w Rzeszowie, jako syn Pawła i Reginy z d. Kamyk. W swojej edukacji rozpoczął naukę w C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie, gdzie osiągnął maturę w roku 1890. W jego klasie znajdował się również Stefan Momidłowski, który również później został kapłanem.

W 1894 roku przyjął sakrament święceń, stając się duchownym rzymskokatolickim. Krótko po wyświęceniu zaczynał swoje posługi w Jeżowym, a następnie pracował w Jedliczu oraz Gorlicach. Od 1898 roku aż do końca swojego życia był związany z parafią pw. Przemienienia Pańskiego w Sanoku, posługując w kościele pod tym wezwaniem.

Od około 1899 roku zaangażował się w szkolnictwo, pracując jako katecheta w Sanoku. Uczył w sześcioklasowej męskiej szkole, która była kierowana przez Leopolda Biegę, oraz w trzyklasowej szkole wydziałowej żeńskiej, połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą, nadzorowanej przez Teodozję Drewińską. Około 1901 roku, jego działalność edukacyjna skoncentrowała się na drugiej z tych szkół, a po przekształceniu, w 1912 roku, pracował w pięcioklasowej szkole wydziałowej żeńskiej w Sanoku, która także była połączona z czteroklasową szkołą pospolitą.

W latach 1900-1903 pełnił funkcję duszpasterza rzymskokatolickiego przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku. W dniu 10-11 października 1906 roku zdał egzamin konkursowy, który pozwolił mu ubiegać się o probostwo.

Był osobą aktywną społecznie. Pełnił rolę prezesa wydziału w Towarzystwie ku wspieraniu Ochronki Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Wchodził w skład Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku, którego członkiem był od 1906 do 1912 roku. Był również członkiem Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka. 8 czerwca 1913 roku został wybrany do zarządu sanockiego oddziału Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Na mocy uchwały Rady Miejskiej z 7 maja 1908 roku, zajął mandat po zmarłym ks. proboszczu Bronisławie Stasickim.

W 1916 roku otrzymał przywilej noszenia Rokiety i Mantoletu kanonickiego (Rochettum et Mantolettum, R.M.). Zmarł 10 lutego 1917 roku w szpitalu w Sanoku, gdzie leczył się na gruźlicę. Został pochowany 13 lutego 1917 roku na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku. Jego matka Regina, która zmarła 30 marca 1917 roku w Sanoku w wieku 90 lat, spoczęła obok jego grobu.

Przypisy

  1. Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 146, 149.
  2. Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29.11.2009 r. [dostęp 21.03.2016 r.]
  3. Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 75.
  4. Księga uchwał Rady miejskiej w Sanoku od 18 kwietnia 1907-1914. T. XIII. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 51. [dostęp 13.12.2021 r.]
  5. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 859.
  6. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 848.
  7. Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 29, s. 3, 13.07.1913 r.
  8. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 776.
  9. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 780.
  10. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 720.
  11. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 720.
  12. Kronika. Walne zebranie członków Tow. Ochronki. „Gazeta Sanocka”. Nr 116, s. 3, 18.03.1906 r.
  13. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 668.
  14. Kronika. Wiadomości dyecezalne. „Echo Przemyskie”. Nr 83, s. 4, 14.10.1906 r.
  15. Kronika. Wiadomości dyecezjalne. „Echo Przemyskie”. Nr 74, s. 3, 14.09.1916 r.
  16. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Nr 2, s. 60, luty 1917 r.
  17. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Nr 8-10, s. 133, sierpień-październik 1916 r.
  18. Stefan Stefański. Święto Zmarłych. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24, s. 3, 30.10.1991 r.
  19. Schematisms Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini pro Anno Domini 1917. Przemyśl: 1916, s. 286.
  20. Schematisms Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1914). Przemyśl: 1913, s. 230.
  21. Schematisms Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1913). Przemyśl: 1912, s. 226.
  22. Schematisms Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini pro Anno Domini 1908. Przemyśl: 1907, s. 244.
  23. Schematisms Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1907. Przemyśl: 1906, s. 243.
  24. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 577.

Oceń: Ludwik Stanisławczyk

★★★★★
Średnia ocena:4.58 Liczba ocen:10