Andrzej Jedynak to postać, która zapisała się na kartach polskiej historii zarówno jako inżynier, jak i polityk. Urodził się 4 lipca 1932 roku w Rzeszowie, a zmarł 14 września 2024 roku w Warszawie.
W ciągu swojej kariery, Jedynak pełnił wiele istotnych ról w życiu publicznym. W latach 1981-1982 był wicepremierem, co oznacza, że odegrał keyvową rolę w rządzie podczas burzliwych czasów. Ponadto, w okresie 1980-1981 sprawował funkcję ministra przemysłu maszyn ciężkich oraz rolniczych, gdzie jego decyzje wpływały na rozwój ważnych sektorów gospodarki.
Jego działalność na arenie międzynarodowej również zasługuje na uwagę. W latach 1978-1980 pełnił funkcję ambasadora w Austrii, a następnie, od 1982 do 1988 roku, reprezentował Polskę w Czechosłowacji. Te doświadczenia pozwoliły mu na nawiązanie cennych relacji między krajami i promowanie interesów Polski w świecie.
Życiorys
Andrzej Jedynak to postać o bogatej historii, będący synem Józefa i Janiny. Ukończył studia i zdobył tytuł magistra inżyniera mechanika, co otworzyło mu drzwi do przemysłu ciężkiego. Od 1952 roku swoją karierę zawodową związał z Sanocką Fabryką Autobusów „Autosan”, gdzie pełnił funkcję dyrektora, przyczyniając się do rozwoju polskiego przemysłu transportowego.
W tym samym roku, 1952, Andrzej wstąpił również do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, co było istotnym krokiem w jego kariery zawodowej. W latach 70. objął stanowisko dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Motoryzacyjnego „Polmo”, co świadczy o jego wpływie na sektor motoryzacyjny w Polsce.
W okresie 1976–1978 pełnił rolę podsekretarza stanu w Ministerstwie Przemysłu Maszynowego. A następnie, od kwietnia 1980 do lutego 1981, był ministrem przemysłu maszyn ciężkich i rolniczych w rządach Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego oraz Wojciecha Jaruzelskiego. Przez krótki czas, do 9 października 1982, pełnił również funkcję wicepremiera.
W trakcie swojej kariery przekraczał granice Polski. W latach 1978–1980 był ambasadorem PRL w Wiedniu, co stanowiło ważny etap w jego międzynarodowej działalności. Później, w latach 1982–1988, pełnił funkcję ambasadora w Pradze. Po powrocie do kraju, w grudniu 1988 do sierpnia 1989 został wiceprezesem Najwyższej Izby Kontroli, a jego kariera dyplomatyczna nie zakończyła się na tym. Servował także jako charge d’affaires w Brazylii w latach 1991–1992 oraz w Chile w latach 1996–1997.
Odznaczenia
Andrzej Jedynak, osoba o wielkim wkładzie w działalność społeczną i zawodową, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które podkreślają jego osiągnięcia. Oto lista przyznanych mu wyróżnień:
- Order Sztandaru Pracy I klasy,
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Order Przyjaźni Narodów (ZSRR, 1977),
- Order Lwa Białego II klasy (Czechosłowacja, 1988).
Przypisy
- Andrzej Jedynak. nekrologi.wyborcza.pl, 22.09.2024 r.
- Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012.
- Agencje doniosły [w:] "Trybuna Robotnicza", nr 251, 27.10.1988 r.
- Odznaczenia radzieckie dla polskich specjalistów i działaczy gospodarczych [w:] Dziennik Bałtycki, nr 163, 20.07.1977 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Stefan Hakalla | Józef Ołpiński | Józef Gawron (ur. 1962) | Paweł Kowal | Henryk Węglowski | Marek Thee | Andrzej Dec | Wojciech Buczak | Andrzej Kucharski (polityk) | Michał Jan Zygo | Adam Matuszczak | Dariusz Dziadzio | Gustav von Oesterreicher | Andrzej Kaźmierczak (ur. 1961) | Edward Bilut | Katarzyna Sołek | Edward Rajber | Stanisława Fiderkiewicz | Ryszard Dziopak | Aleksander GajdekOceń: Andrzej Jedynak