Edward Rajber był znakomitą postacią w historii polskiej społeczności żydowskiej. Urodził się 2 kwietnia 1910 roku w Rzeszowie, a swoje życie zakończył 10 marca 1984 roku w Warszawie. Jako wybitny działacz społeczny, przez wiele lat był zaangażowany w działania na rzecz swojej społeczności.
Od 1968 do 1984 roku pełnił funkcję przewodniczącego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce, organizacji, która odegrała kluczową rolę w kultywowaniu kultury i tradycji żydowskiej w Polsce. Jego praca miała ogromne znaczenie dla integracji oraz wsparcia społeczności żydowskiej w Polsce, zapewniając jej miejsca na aktywne uczestnictwo w życiu społecznym i kulturalnym kraju.
Życiorys
Edward Rajber urodził się w Rzeszowie, w rodzinie żydowskiej, która zmagała się z ubóstwem. Już od najmłodszych lat angażował się w działalność związków zawodowych, które reprezentowały najuboższą część społeczeństwa, w tym robotników, służących oraz osoby niewykwalifikowane. Jego działalność obejmowała zarówno Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej, jak i Komunistyczną Partię Polski. W trakcie kampanii wrześniowej 1939 roku brał udział w walkach, a po klęsce udał się do Związku Sowieckiego, gdzie rozpoczął pracę w kopalni węgla, jednocześnie angażując się w pomoc dla lokalnej społeczności żydowskiej oraz Związku Patriotów Polskich.
W 1946 roku, jako repatriant, powrócił do Polski i osiedlił się w Dzierżoniowie. Tam zajął się pracą w miejscowych zakładach włókienniczych oraz organizował kursy zawodowe dla żydowskiej ludności, zapewniając im możliwości nauki. Jego aktywność polityczna obejmowała Polską Partię Robotniczą oraz Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą. W latach 1947-1956 pełnił obowiązki I sekretarza Komitetu Miejskiego oraz Powiatowego w Dzierżoniowie, a także aktywnie działał w Kłodzku, Ziębicach i Lubaniu Śląskim, gdzie był członkiem Rady Frontu Jedności Narodu.
W 1962 roku Rajber został sekretarzem generalnym Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce i wkrótce przeniósł się do Warszawy. W tej roli skoncentrował się na działalności na rzecz dzieci i młodzieży żydowskiej, organizując kolonie i obozy letnie, a także finansując dom dziecka w Świdrze oraz organizując spotkania dla studentów. Po antysemickiej kampanii związanej z wydarzeniami marcowymi został przewodniczącym Towarzystwa, co kontynuował aż do swojej śmierci w 1984 roku. Zasiadał również w Radzie Artystycznej Państwowego Teatru Żydowskiego.
Edward Rajber został pochowany na cmentarzu żydowskim, znajdującym się przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 8, rząd 9). Jego żona, Hanna Mistowska-Rajber, zmarła w 2021 roku i była członkiem Zarządu Głównego TSKŻ. W swoim życiu Rajber otrzymał wiele odznaczeń, w tym Order Sztandaru Pracy II klasy, Krzyże Komandorski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrny Krzyż Zasługi, a także Medal 30-lecia Polski Ludowej.
Przypisy
- Hanna Mistowska-Rajber, Warszawa, 07.01.2022 r. - kondolencje [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 17.01.2022 r.]
- Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003 r. ISBN 83-916419-3-7.
- Grób Edwarda Rajbera w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- „Życie Warszawy”, nr 70 z 22.03.1984 r., s. 12 (nekrolog)
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Katarzyna Sołek | Edward Bilut | Andrzej Kaźmierczak (ur. 1961) | Gustav von Oesterreicher | Dariusz Dziadzio | Adam Matuszczak | Andrzej Jedynak | Stefan Hakalla | Józef Ołpiński | Józef Gawron (ur. 1962) | Stanisława Fiderkiewicz | Ryszard Dziopak | Aleksander Gajdek | Antoni Bomba | Aleksander Getritz | Adam Dziedzic | Richard Jary | Roman Krogulski | Zbigniew Haśko | Dawid Alter KurzmannOceń: Edward Rajber