Antoni Bomba, urodzony 25 stycznia 1868 roku w Budziwoju, a zmarły 15 lutego 1956 w tym samym miejscu, był znaczącą postacią w historii polskiej polityki.
Był wybitnym politykiem związanym z lewicą chłopską, a jego kariera obejmowała m.in. sprawowanie funkcji posła do austriackiej Rady Państwa w latach 1901–1918.
W późniejszym okresie, Bomba pełnił także rolę starosty powiatu rzeszowskiego w latach 1944–1946, co świadczy o jego znaczeniu w regionie oraz wpływie na lokalne sprawy.
Więcej informacji o miejscu jego urodzenia można znaleźć pod tym linkiem: Budziwoju.
Życiorys
Antoni Bomba przyszedł na świat w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Rzeszowie, podjął studia z zakresu weterynarii w Akademii Rolniczej w Dublanach, która znajdowała się niedaleko Lwowa. Ze względu na sytuację finansową musiał przerwać swoje nauki i przejął odpowiedzialność za gospodarstwo rodziców w miejscowości Budziwój, które skutecznie kierował. W tym samym czasie rozpoczął aktywną działalność w sferze społecznej oraz politycznej. Zasiadał w radzie gminy Budziwój, a także był członkiem Rady Powiatowej i Wydziału Powiatowego w Rzeszowie w latach 1897–1914.
W latach 1910–1924 pełnił funkcję prezesa koła Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Budziwoju. Od 1895 roku był także korespondentem takich gazet jak „Przyjaciel Ludu”, „Wieniec” oraz „Pszczółka”. Początkowo należał do Stronnictwa Chrześcijańsko-Ludowego, w którego władzach zasiadał. W 1904 roku, wyrażając swój sprzeciw wobec ugodowej polityki prezesa stronnictwa Stanisława Stojałowskiego, przeszedł do Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL). Po rozłamie w 1913 roku, zaangażował się w PSL-Lewicy, a od 1914 roku był członkiem Rady Naczelnej oraz jej Wydziału.
W latach 1901-1918 Antoni Bomba był posłem do austriackiej Rady Państwa, wybranym z listy Stronnictwa Chrześcijańsko-Ludowego oraz PSL. Reprezentował okrąż wyborczy, który obejmował m.in. Rzeszów, Ropczyce, Strzyżów i Kolbuszową. W parlamencie austriackim był członkiem Słowiańskiego Centrum, a później Koła Polskiego. W latach XI i XII kadencji PSL pełnił również funkcję sekretarza. Zainspirowany Włodzimierzem Tetmajerem, zrealizował spektakl pt. „Wesele budziwojskie” w Wiedniu.
W trakcie I wojny światowej, Bomba został zmobilizowany do armii austro-węgierskiej, gdzie służył jako sierżant weterynarz w rzeszowskim lazarecie dla koni. W październiku 1917 roku współorganizował wiec w Rzeszowie z udziałem Wincentego Witosa. 1 listopada 1918 roku złożył przysięgę jako delegat Polskiej Komisji Likwidacyjnej na powiat rzeszowski przy komisarzu Romanie Krogulskim. Obok niego przedstawicielami Narodowej Demokracji byli Stanisław Jabłoński oraz Teofil Nieć.
Angażował się w organizację Straży Obywatelskiej w Rzeszowie, w skład której wchodził oddział „zielonej kadry” (dezerterów) z Budziwoja. Według innych źródeł, objął 3 listopada nadzór nad zreorganizowaną żandarmerią powiatową. Na sejmiku powiatowym na początku listopada wniósł projekt uchwały określający zasady powszechnego wyboru lokalnych władz oraz urzędników, co spotkało się z pewnym oporem ze strony przedstawiciela Narodowej Demokracji.
W okresie wolnej Polski Bomba kontynuował swoje działania w PSL-Lewicy, współpracując z grupą Józefa Putka, która połączyła siły z PSL-Wyzwolenie po kongresie w Rzeszowie 27 sierpnia 1922 roku. W wyborach parlamentarnych w 1922 roku kandydował z listy Chłopskiego Stronnictwa Radykalnego. W 1925 roku zorganizował wiec powiatowy PSL-Wyzwolenie w Rzeszowie, współpracując z Putkiem, Janem Tepperem oraz lokalnymi działaczami Związku Chłopskiego. W latach 1926-1928 był członkiem Stronnictwa Chłopskiego.
W styczniu 1928 roku przystąpił do Zjednoczenia Lewicy Chłopskiej „Samopomoc”. Od 1928 do 1931 roku zasiadał w Zarządzie Głównym, obok prezesa Stanisława Wójtowicza. W 1929 roku został jego prezesem. Po rozwiązaniu Zjednoczenia przez władze sanacyjne, zbliżył się do nielegalnej Komunistycznej Partii Polski.
W czasie II wojny światowej utrzymywał relacje z przedstawicielami konspiracyjnych stronnictw politycznych. W 1943 roku został aresztowany przez Gestapo i osadzony na Zamku w Rzeszowie, gdzie został przesłuchiwany przez Hansa Flaschkego. W 1944 roku dołączył do Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie i był pierwszym powojennym starostą powiatu rzeszowskiego, pełniąc tę funkcję od 1944 do 1946 roku.
Rodzina
Antoni Bomba był jedną z kluczowych postaci w swojej rodzinie. Wchodził w skład rodu jako wnuk Antoniego, a jego rodzicami byli Wawrzyniec oraz Katarzyna Kotulówna. W 1892 roku poślubił Marię, pochodzącą z rodziny Piętów, z którą doczekał się licznej potomności – dwanaścioro dzieci.
Wśród nich wyróżniały się postacie, które odegrały znaczące role w historii Polski:
- Władysław (1899–1982), który zasłynął jako legionista oraz kapitan Wojska Polskiego, a także brał udział w wojnie obronnej w 1939 roku,
- Mieczysław (1906–2008), nauczyciel oraz działacz zaangażowany w ruchy ludowe, komunistyczne i zrzeszenia związku,
- Tadeusz, który był weteranem drugiej wojny światowej,
- Zbigniew,
- Stanisław,
- Jan, który został aresztowany w 1952 roku za sprzeciw wobec wprowadzanej kolektywizacji rolnictwa,
- Kazimierz (1914–2001), lekarz weterynarii, który otrzymał tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.
Rodzina Antoniego Bomba nie tylko pozostawiła po sobie liczne potomstwo, ale także wpisała się w ważne wydarzenia współczesnej historii Polski, przyczyniając się do walki o wolność i honor kraju.
Przypisy
- śp. Kazimierz Bomba (cmentarz Koźle) [online], Grobonet [dostęp 21.03.2024 r.]
- a b c d e f AntoniA. Adamski AntoniA., Nasze korzenie [online], Nowiny24, 23.01.2004 r. [dostęp 14.12.2017 r.]
- Kalendarz Przyjaciel Ludu na rok 1909, online.
- a b c Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Bomba, Antoni – Parlamentarier 1848-1918 online.
- a b c Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego (makieta), Warszawa 1989, s. 48.
- Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848–1918, Warszawa 1996, s. 266, 276, 419, 427, 429, 430, 436.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Tomasz Wiśniewski: Z działalności rewolucyjnej Partii Chłopskiej na Rzeszowszczyźnie (lata 1924–1931). Rzeszów: Wydawnictwo Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie, 1963, s. 11.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Aleksander Gajdek | Ryszard Dziopak | Stanisława Fiderkiewicz | Edward Rajber | Katarzyna Sołek | Edward Bilut | Andrzej Kaźmierczak (ur. 1961) | Gustav von Oesterreicher | Dariusz Dziadzio | Adam Matuszczak | Aleksander Getritz | Adam Dziedzic | Richard Jary | Roman Krogulski | Zbigniew Haśko | Dawid Alter Kurzmann | Wiesław Myśliwiec | Emilia Wcisło | Marek Pęk | Kazimierz WoźniakOceń: Antoni Bomba