Andrzej Kucharski (polityk)

---

Życiorys

Andrzej Kucharski był synem Edwarda i Eleonory. Jego edukacja rozpoczęła się na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, jednak na skutek wzięcia udziału w protestach studenckich w marcu 1968 roku, został relegowany z uczelni. Po zakończeniu edukacji, w latach 1968-1970, odbył zasadniczą służbę wojskową. Następnie, do 1973, pracował w Rzeszowie dla Przedsiębiorstwa Instalacji Przemysłowych Instal, a później zatrudniony był w Inwestprojekcie.

W wrześniu 1980 roku przystąpił do Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w miejscu pracy. Współuczestniczył w tworzeniu Miejskiego Komitetu Założycielskiego „S” w Rzeszowie oraz organizował pomoc dla osób internowanych w czasie stanu wojennego. Miał miejsce w ośrodku odosobnienia w Załężu od 20 lutego do 1 sierpnia 1982 roku, a następnie został aresztowany ponownie od maja do sierpnia 1984, lecz został zwolniony dzięki amnestii.

Kucharski był także współorganizatorem struktur rzeszowskiej Solidarności Walczącej, a ponadto zajmował się koordynacją kontaktów tego ruchu z innymi miastami. Współredagował biuletyn „Informator Rzeszowski” w okresie od marca do lipca 1983 roku, a także pełnił funkcję redaktora w organie prasowym rzeszowskiej SW zatytułowanym „Galicja” od 1984 do 1989 roku. Również w 1982 roku dołączył do podziemnego Porozumienia Prasowego Solidarność Zwycięży. W latach 1984 redagował audycje w podziemnym Radiu Wolna Polska.

W okresie PRL-u był wielokrotnie rozpracowywany przez służby specjalne. Doświadczał wielu zatrzymań na 48 godzin oraz rewizji, a także był skazywany na grzywny przez kolegia ds. wykroczeń. Na dodatek, miał zakaz wyjazdu za granicę, co znacznie utrudniało mu życie.

W 1989 roku stał po stronie przeciwników obrad Okrągłego Stołu oraz planowanych wyborów 4 czerwca. Po jesiennych wydarzeniach 1989 roku, przynależał do Rzeszowskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarności”, a w 1990 roku został jego ostatnim sekretarzem. Równocześnie, przewodniczył związkom „Solidarności” w Inwestprojekcie i był delegatem na Wojewódzki Zjazd Delegatów.

W latach 1990-1993 zmagał się z bezrobociem. Do 2000 roku prowadził własną działalność gospodarczą. Po przejściu operacji serca, przez pewien czas nie miał stałych środków do życia. Później podejmował pracę w firmie budowlanej, a kolejno, w 2006 roku przeszedł na rentę i emeryturę.

Kucharski nie zapomniał o życiu publicznym i politycznym. W 1990 roku współorganizował lokalny oddział Porozumienia Centrum, następnie, od 1992 roku, działał w Ruchu Trzeciej Rzeczypospolitej. Od 1995 do 1997 roku kierował rzeszowskimi strukturami Ruchu Odbudowy Polski, a w wyborach w 1997 roku był liderem listy okręgowej ROP.

Między 1997 a 2000 rokiem pełnił funkcję szefa rzeszowskich struktur oraz zasiadał w władzach krajowych Ruchu Katolicko-Narodowego. W 2014 roku został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności, jako uznanie dla jego zaangażowania w działalność opozycyjną.

Andrzej Kucharski spoczywa na Cmentarzu Pobitno w Rzeszowie, pozostawiając po sobie ślad w historii walki o wolność i demokrację w Polsce.

---

Oceń: Andrzej Kucharski (polityk)

---