Henryk Rowid

Nauka i edukacja

Henryk Rowid, znany również jako Naftali Herz Kanarek, urodził się 12 listopada 1877 roku w Rzeszowie. Jako nauczyciel i teoretyk pedagogiki, był pionierem w dziedzinie oświaty, a jego wkład w rozwój nowoczesnych metod nauczania był niezwykle istotny. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie 31 sierpnia 1944 roku w obozie KL Auschwitz-Birkenau.

Rowid był inicjatorem koncepcji szkoły twórczej, która kładła nacisk na gruntowne przygotowanie pedagogiczne nauczycieli. Ponadto, odegrał kluczową rolę w organizacji państwowych kursów nauczycielskich, które odbywały się w Krakowie, podnosząc tym samym standardy edukacyjne w Polsce.

Szkoła twórcza, którą promował Rowid, charakteryzowała się kilkoma istotnymi cechami, które wyróżniały ją na tle tradycyjnego systemu edukacji:

  • opierała się na systemie klasowo-lekcyjnym, w którym klasy były siedmioklasowe, a uczniowie tworzyli trzydziestoosobowe zespoły podzielone na mniejsze pięcioosobowe grupy,
  • każda klasa pełniła jednocześnie rolę pracowni, co sprzyjało aktywnemu uczeniu się,
  • działanie szkoły wzorowało się na zasadach kooperacji i solidarności wśród uczniów,
  • kładła duży nacisk na samodzielną pracę dzieci, przy czym uczniowie korzystali z tekstów źródłowych zamiast podręczników, co zmuszało ich do samodzielnej interpretacji zdobytej wiedzy.

Życiorys

Henryk Rowid, wcześniej znany jako Naftali Kanarek, z powodzeniem zdał maturę w 1904 roku w Wyższej Szkole Realnej w Tarnowie, która obecnie funkcjonuje jako III Liceum Ogólnokształcące. W 1912 roku przejął redakcję „Ruchu Pedagogicznego”, gdzie jego ambitne działania miały na celu podniesienie poziomu wykształcenia nauczycieli szkół powszechnych. Już od 1913 roku organizował letnie kursy, które w 1923 roku przemieniły się w Instytut Pedagogiczny ZNP. W międzyczasie, z jego inicjatywy, w 1920 roku w Krakowie otwarto kursy dla nauczycieli.

W 1933 roku został usunięty z redakcji „Ruchu Pedagogicznego”, a w 1934 równocześnie zajął miejsce w redakcji „Chowanny”. Jego prace skoncentrowane były na stworzeniu polskiej koncepcji systemu dydaktyczno-wychowawczego, który określił mianem „szkoły twórczej”, wzorując się na idei „szkoły pracy”.

W gronie jego uczniów znaleźli się m.in. Jadwiga Bojanowska, a także Władysław Węglowski oraz Zdzisława Bytnarowa.

Przypisy

  1. Polona [online], polona.pl [dostęp 30.01.2021 r.]

Oceń: Henryk Rowid

★★★★★
Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:5