Władysław Hordyński

---

Wczesne lata

Władysław Hordyński był synem Ludwika Horodyńskiego, który pełnił funkcję profesora gimnazjalnego oraz zajmował się nauczaniem matematyki na Politechnice Lwowskiej, a także był synem Jadwigi z Walczaków. Przez niemal całe swoje życie zamieszkiwał Kraków, gdzie w 1926 roku zdecydował się rozpocząć studia na Wydziale Filozoficznym. Jego głównym kierunkiem był język polski, jednak już po dwóch latach przeniósł się na muzykologię, kształcąc się pod okiem Zdzisława Jachimeckiego. W 1939 roku uzyskał stopień magistra filozofii w zakresie muzykologii, broniąc pracy poświęconej życiu i twórczości fortepianowej Józefa Krogulskiego.

W trakcie swoich studiów Władysław podjął pracę w bibliotece Seminarium Historii i Teorii Muzyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z kolei w 1930 roku rozpoczął zatrudnienie w Bibliotece Jagiellońskiej, początkowo jako wolontariusz, a od 1936 roku jako pracownik etatowy. W tym samym roku zdał egzamin bibliotekarski, co stanowiło ważny krok w jego karierze zawodowej.

Już na początku swojej pracy w Bibliotece Jagiellońskiej, Hordyński skupił się na zbiorach muzycznych, które stały się jego pasją na całe życie. Zauważył, że istniejąca literatura muzyczna była skatalogowana w nieodpowiedni sposób i wymagała gruntownego opracowania oraz uporządkowania.

Lata wojny

W latach drugiej wojny światowej Władysław Hordyński przebywał w Rumunii, gdzie osiedlił się głównie w Bukareszcie. Jego okres spędzony w tym kraju był nie tylko czasem przetrwania, ale również owocnej pracy zawodowej.

Hordyński podjął pracę w Bibliotece Akademii Rumuńskiej, gdzie jego zadaniem było zarządzanie zbiorami muzycznymi. W ramach tej działalności, przyszykował m.in. szczegółową instrukcję, która miała na celu ułatwienie pracy działowi muzycznemu tego szacownego miejsca.

Dodatkowo, zatrudnienie znajdował także w bibliotece Koncesjatu Muzycznego oraz w bibliotece Francuskiego Instytutu Studiów Bizantyjskich w Bukareszcie, co wskazuje na jego rozległe zainteresowania i kompetencje w różnych dziedzinach wiedzy.

Podczas pobytu w Rumunii, Władysław Hordyński sporządził również wykaz poloników z XV – XVIII wieku znajdujących się w zbiorach Biblioteki Akademii Rumuńskiej. Wyniki tej pracy zostały uwiecznione w druku, w artykule opublikowanym w „Biuletynie Miesięcznym Biblioteki Jagiellońskiej” w roku 1953, numerach 6 i 8.

Lata powojenne

W sierpniu 1945 roku, po powrocie do Polski, Władysław Hordyński natychmiast podjął pracę w Bibliotece Jagiellońskiej, gdzie zajmował się zbiorami muzycznymi oraz opiekował się czytelnią zbiorów specjalnych. W 1958 roku awansował na stanowisko kierownika Oddziału Zbiorów Muzycznych i Pracowni Fotograficznej. Sześć lat później, w 1964 roku, uzyskał tytuł starszego kustosza dyplomowanego. Od początku swojej kariery Hordyński był zaangażowany w modernizację pracowni fotograficznej.

W ciągu trzydziestu lat pracy, zbiory muzyczne w Bibliotece Jagiellońskiej czterokrotnie wzrosły, a doprowadzono również do opracowania katalogu oraz rękopisów muzycznych. Hordyński zainicjował gromadzenie płyt oraz stworzył bibliotekę podręczną, co znacząco wzbogaciło zasoby placówki. W szczególny sposób angażował się w szkolenie pracowników oraz studentów, co miało istotny wpływ na rozwój kompetencji kadry bibliotecznej.

Władysław Hordyński, od zawsze zafascynowany problematyką bibliotekarstwa muzycznego, wymieniał się doświadczeniami z kolegami po fachu zarówno w Polsce, jak i za granicą. Był aktywny naukowo i zawodowo, poświęcając równą ilość czasu na obie te sfery. W 1948 roku został powołany na współpracownika Komisji Muzykologicznej Polskiej Akademii Umiejętności, a także był członkiem Rady Naukowej oraz Sekcji Źródeł Towarzystwa Imienia Fryderyka Chopina.

W 1949 roku, w kontekście obchodów Roku Chopinowskiego, organizował wystawę i udał się do Francji w celu zebrania materiałów niezbędnych do jej przygotowania. Hordyński był płodnym autorem, a większość jego powojennych publikacji dotyczyła Fryderyka Chopina. Udało mu się ogłosić nieznane dotąd listy Chopina do A. Cichockiego oraz odnaleźć młodzieńcze Wariacje D-dur Chopina, które przez długi czas uważane były za zaginione. Był także autorem życiorysów w Polskim Słowniku Biograficznym.

W 1954 roku, za swoje liczne osiągnięcia zawodowe, został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

---

Oceń: Władysław Hordyński

---