Staroniwa

W przeszłości, w 1589 roku, Staroniwa była wsią szlachecką. Jej właścicielami byli Ligęzowie, a obszar ten należał do ziemi przemyskiej w województwie ruskim. Wschodnia część dzielnicy, która obecnie stanowi fragment śródmieścia Rzeszowa, została włączona do miasta w 1902 roku, natomiast zachodnia część przynależy do Rzeszowa od 1951 roku.

W latach 70. XX wieku na historycznych terenach Staroniwy zrealizowano budowę dużego osiedla mieszkaniowego Kmity, które przyczyniło się do rozwoju tego rejonu. W głównym obszarze zachodnim, który obecnie wyznacza aleja Wincentego Witosa, dominuje zabudowa jednorodzinna, w tym osiedle Staroniwa. W ostatnich latach powstały tam również nowe bloki mieszkalne, a na skraju Wzgórz Staroniwskich w 1911 roku utworzono Cmentarz Staroniwa.

W grudniu 2005 roku otwarto pierwszy w rejonie hipermarket, który obecnie funkcjonuje pod szyldem Bi1. Wschodnia część dzielnicy to miejsce, gdzie znajduje się dworzec kolejowy Rzeszów – Staroniwa, wybudowany w okresie, gdy miasto było częścią Austro-Węgier. W okolicy znajdują się także budynki Wydziałów Elektrotechniki i Informatyki oraz Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej, a także zachodnia część Osiedla Dąbrowskiego oraz największa dzielnica przemysłowa w mieście.

Warto wspomnieć, że na terenie Staroniwy urodził się wybitny poeta Emil Granat oraz Leopold Raznowiecki, generał brygady Ludowego Wojska Polskiego. W tragicznych okolicznościach, 1 czerwca 1943 roku, funkcjonariusze policji oraz żandarmerii niemieckiej, pod dowództwem Ottona Weissa, zamordowali wówczas w Staroniwie grupę 46 Polaków, wśród których 44 osoby były mieszkańcami wsi.