Tadeusz Frączek

---

Życiorys

Urodziny Tadeusza Frączka miały miejsce 17 września 1893 roku w Rzeszowie. Był on synem Władysława oraz Józefy z domu Poradzisz. W 1912 roku uzyskał świadectwo dojrzałości w C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie.

W obliczu I wojny światowej, która wybuchła w 1914 roku, Tadeusz wstąpił do Legionu Wschodniego. W październiku tego samego roku został wcielony do cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej i przydzielony do Pułku Armat Polowych Obrony Krajowej Nr 45. Po pewnym czasie, przeszedł do szkoły artylerii w Grazu, którą ukończył 1 listopada 1915.

Po zakończeniu działań wojennych, dołączył do Wojska Polskiego, gdzie otrzymał stopień podporucznika. Na początku 1919 roku walczył w trakcie wojny polsko-ukraińskiej, a w tej samej jednostce awansował na porucznika artylerii. Służył w 9 pułku artylerii ciężkiej w Siedlcach, gdzie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku. W tym czasie został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku.

W marcu 1927 roku Tadeusz został przeniesiony do 10 pułku artylerii polowej w Łodzi, gdzie objął stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy II dywizjonu, a jednocześnie pozostał na przeniesieniu służbowym w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie aż do 7 maja 1927 roku. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem z datą starszeństwa na 1 stycznia 1927 roku, zajmując 42. lokatę w korpusie oficerów artylerii.

Przez kolejne lata Tadeusz Frączek coraz bardziej angażował się w życie wojskowe. W lipcu 1927 roku został przeniesiony na stanowisko komendanta składnicy wojennej, a następnie, w lipcu 1929, na stanowisko dowódcy III dywizjonu detaszowanego w Różanie. Od stycznia 1931 roku pełnił funkcję dowódcy II dywizjonu 28 pułku artylerii polowej, a od marca tego roku był dowódcą 28 pułku w zastępstwie. W dniu 1 maja 1931 roku przeniesiono go do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie, gdzie objął stanowisko kwatermistrza. W kwietniu 1934 roku awansował na dowódcę III dywizjonu, a 27 czerwca 1935 roku uzyskał stopień podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku, zajmując 6. lokatę w korpusie oficerów artylerii.

Od 20 lipca do 31 grudnia 1935 roku pełnił w zastępstwie funkcję dowódcy pułku, a w lipcu 1935 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy 6 pułku artylerii. Od 1 sierpnia 1939 roku był dowódcą tego jednostki, a jego działania były kluczowe w obliczu II wojny światowej, podczas której brał udział w kampanii wrześniowej, walcząc z lwowskim pułkiem.

Po wybuchu konfliktu został internowany w Rumunii, lecz zdołał przedostać się tam z aresztu. W grudniu 1939 roku dotarł do Francji, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego i objął stanowisko komendanta Stacji Zbornej Oficerów Artylerii. Po pewnym czasie, ze względów zdrowotnych, przebywał na leczeniu we Francji, a od czerwca 1940 roku był już na terytorium Wielkiej Brytanii jako oficer Polskich Sił Zbrojnych.

W lipcu 1942 roku służył na Bliskim Wschodzie, gdzie dowodził 11 pułkiem artylerii ciężkiej podczas kampanii włoskiej. Na początku 1945 roku awansował do stopnia pułkownika, a od 24 marca tego roku był już dowódcą 17 pułku artylerii mieszanej. 4 sierpnia 1945 roku objął dowództwo artylerii Bazy 2 Korpusu.

W 1946 roku osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie w maju 1947 roku został oficerem Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, pełniąc odpowiedzialne funkcje komendanta obozów dla Polaków. Po zakończeniu działań wojennych pozostał na emigracji. Był prezesem Koła Żołnierzy 11 pac, zyskując uznanie jako dowódca i mentor.

Tadeusz Frączek mieszkał w Leytonstone w Londynie, gdzie zmarł 17 stycznia 1973 roku. Jego pogrzeb odbył się na cmentarzu St. Patrick’s Catholic Cemetery. Od 1925 roku był mężem Eugenii z domu Zachar (1896–1987), która podczas wojny pełniła rolę pielęgniarki w 2 Korpusie. Mieli dwie córki: Irmę (1926–1964) oraz Wandę (ur. 1929).

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Frączek otrzymał wiele odznaczeń wojskowych, które świadczą o jego zasługach i odwadze na polu walki. Poniżej przedstawiono szczegółową listę jego odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 10446 (za walki o Ankonę 1944),
• Krzyż Walecznych (1921),
• Medal Wojska (1948),
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino,
• 1939–1945 Star,
• Defence Medal,
• Italy Star.

Te odznaczenia stanowią dowód na jego niestrudzone poświęcenie oraz zaangażowanie w obronę kraju w czasie trudnych momentów historycznych.

---

Oceń: Tadeusz Frączek

---