Tadeusz Gadulski

Wojsko i służby mundurowe

Tadeusz Edmund Gadulski, który przyszedł na świat 9 lutego 1901 roku w Rzeszowie, był postacią o znaczącym wpływie w historii Polski. Znany jako kapitan piechoty Wojska Polskiego, jego służba wojskowa była tylko jednym z aspektów jego życia.

Gadulski był również działaczem niepodległościowym, co świadczy o jego zaangażowaniu w walkę o wolność i suwerenność kraju. Zmarł w 1960 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które jest pamiętane do dzisiaj.

Życiorys

Urodziny Tadeusza Gadulskiego mają miejsce w Rzeszowie, w rodzinie pochodzącej od Edmunda oraz matki z domu Lepianka. Jego kariera wojskowa rozpoczęła się 3 maja 1922 roku, kiedy to został zweryfikowany w stopniu podporucznika, otrzymując 181. lokatę w korpusie oficerów piechoty oraz starszeństwo z dnia 1 czerwca 1919. Jego jednostką macierzystą był wówczas 5 Pułk Piechoty Legionów. W okresie 1923–1924 Tadeusz służył w 77 Pułku Piechoty z siedzibą w Lidzie.

12 lutego 1923 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Stanisław Wojciechowski awansował go na porucznika, nadając mu 35. lokatę w korpusie oficerów piechoty oraz starszeństwo z 1 czerwca 1920. Następnie został przeniesiony do 4 Pułku Strzelców Podhalańskich, który miał swoją siedzibę w Cieszynie. W kwietniu 1928 roku Tadeusz Gadulski otrzymał przeniesienie do kadry oficerów piechoty, z jednoczesnym oddaniem do dyspozycji komendanta kadry.

W dniu 2 grudnia 1930 roku został mianowany kapitanem, uzyskując starszeństwo z 1 stycznia 1931 oraz 168. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W latach 1930–1935 pełnił on służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza, w batalionie KOP „Ludwikowo”. W marcu 1939 roku Tadeusz pełnił służbę w 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej, stacjonując w Krotoszynie jako oficer administracyjno-materiałowy.

Na początku sierpnia 1939, w czasie mobilizacji, został wyznaczony na kwatermistrza 56 pp, a na tym stanowisku brał udział w kampanii wrześniowej. Odznaczył się w bitwie nad Bzurą oraz podczas obrony Warszawy. Po kapitulacji stolicy, 1 października 1939 roku, Tadeusz Gadulski dostał się do niewoli niemieckiej. Początkowo przebywał w Stalagu IIA, a później w Oflagu IIA Prenzlau oraz Oflagu IIE Neubrandenburg.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Gadulski otrzymał wiele wyróżnień za swoje zasługi. Do najważniejszych z nich należy Krzyż Niepodległości, przyznany 15 kwietnia 1932 roku, który honoruje „pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Warto również wspomnieć o dwukrotnym otrzymaniu Krzyża Walecznych, co podkreśla jego chwałę i odwagę w walce. Kolejnym znaczącym odznaczeniem jest Srebrny Krzyż Zasługi, który został przyznany w 1938 roku.

Przypisy

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 06.11.2023 r.]
  2. a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 06.11.2023 r.]
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 3 z 11.11.1938 r., s. 32.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 18.06.1930 r., s. 223.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 9 z 15.02.1923 r., s. 90.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 9 z 26.04.1928 r., s. 143.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 16 z 03.12.1930 r., s. 333.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 8 z 04.07.1932 r., s. 332.
  9. Rocznik Oficerski 1923, s. 346, 447.
  10. Rocznik Oficerski 1924, s. 303, 389.
  11. Rocznik Oficerski 1928, s. 146, 243.
  12. Rocznik Oficerski 1932, s. 908.
  13. Rocznik Oficerski 1932, s. 77.
  14. Lista starszeństwa 1922, s. 125.
  15. Lista starszeństwa 1935, s. 76.
  16. Rybka i Stepan 2006, s. 38.
  17. Rybka i Stepan 2006, s. 613.
  18. Bauer i Polak 1983, s. 478.
  19. Głowacki 1985, s. 300.

Oceń: Tadeusz Gadulski

★★★★★
Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:22