Oskar Zawadil (oficer kawalerii)

---

Życiorys

Oskar Zawadil urodził się 10 sierpnia 1891 roku w Rzeszowie, w rodzinie, która miała znaczne tradycje wojskowe. Jego ojciec, Oskar Zawadil (1853–1916), był pułkownikiem w piechocie c. i k. Armii, a matka, Jadwiga z Rychterów, stanowiła ważny element jego dzieciństwa. Starszym bratem Oskara był Wilhelm, który przyszedł na świat 14 lutego 1894 roku w Rzeszowie i pełnił funkcję rotmistrza w Wojsku Polskim.

W 1909 roku młody Zawadil został wcielony do c. i k. Armii, gdzie rozpoczął swoją zawodową karierę wojskową. Został przydzielony do 3 Galicyjskiego Pułku Ułanów, który początkowo stacjonował w Wiedniu, a następnie przeniósł się do Krakowa i Bielska. Jako żołnierz wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, która miała miejsce w związku z konfliktem na Bałkanach w latach 1912-1913, a także na frontach I wojny światowej.

Podczas swojej służby wojskowej, Oskar Zawadil awansował na coraz wyższe stopnie wojskowe w korpusie oficerów kawalerii w c. i k. Armii. Otrzymał stopień chorążego 1 września 1909 roku, a następnie podporucznika 1 listopada 1911 roku, porucznika 1 sierpnia 1914 roku, wykazując wzorową postawę na polu bitwy i zaangażowanie w swoje obowiązki. Ostatecznie, w 1917 roku, stał się rotmistrzem.

Po zakończeniu I wojny światowej, w 1919 roku, Oskar stał się aktywnym członkiem Towarzystwa Myśliwych w Rzeszowie. W tym samym roku, 12 kwietnia, razem z bratem został przyjęty do Wojska Polskiego, na podstawie zatwierdzenia posiadanego stopnia rotmistrza, który przysługiwał mu od 1 listopada 1917 roku. Otrzymał przydział do 6 pułku ułanów, co stanowiło nowy rozdział w jego wojskowej karierze.

Na początku 1920 roku zatwierdzono go w stopniu majora, w kawalerii, a 9 listopada 1920 roku został przeniesiony do 4 pułku strzelców konnych, gdzie objął stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego. W latach 1921-1923 pełnił obowiązki dowódcy 4 pułku strzelców konnych w Żółkwi, który został później przemianowany na 6 pułk strzelców konnych. Dalsze kariery wojskowe Oskara prowadziły go do różnych ról, w tym jako kwatermistrza 18 pułku ułanów w Grudziądzu.

W 1927 roku otrzymał przeniesienie do kadry oficerów kawalerii, a jego kolejny przydział dotyczył Włocławka, gdzie był rejonowym inspektorem koni. Po przejściu na stan spoczynku 31 sierpnia 1929 roku, znalazł się w gronie członków Pomorskiego Automobilklubu oraz aktywnie uczestniczył w wydarzeniach zachodzących w Polsce.

W okresie wybuchu drugiej wojny światowej, Zawadil pełnił funkcję komendanta Kwatery Głównej Pomorskiej Brygady Kawalerii jako majora w spoczynku. Niestety, poległ 3 września 1939 roku w bitwie pod Bukowcem, walcząc w szeregach 16 pułku Ułanów Wielkopolskich. Jego ofiara i odwaga sprawiły, że zasłużył na pamięć potomnych.

Spoczywa na cmentarzu komunalnym przy ul. Kcyńskiej w Bydgoszczy, w sektorze KW-8-9, gdzie jego pamięć jest czczona przez wielu.

Oskar Zawadil był mężem Ireny Braunek (1899–1976) i razem wychowali syna Jerzego (1922–1993), co pokazuje, że został nie tylko żołnierzem, ale również oddanym ojcem i mężem.

Ordery i odznaczenia

Oskar Zawadil, jako oficer kawalerii, był odznaczany wieloma medalami i wyróżnieniami za swoje zasługi wojskowe. Poniżej przedstawiamy ważniejsze ordery i medale, które otrzymał w trakcie swojej służby.

• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 7 czerwca 1939 roku,
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami, przyznany przez Austro-Węgry,
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej, nadany przez Austro-Węgry,
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej, przyznany przez Austro-Węgry,
• Krzyż Wojskowy Karola, nadany przez Austro-Węgry,
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913, przyznany przez Austro-Węgry.

Warto również zaznaczyć, że Oskar Zawadil został przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari, co świadczy o jego wybitnych dokonaniach na polu walki.

---

Oceń: Oskar Zawadil (oficer kawalerii)

---