Stanisław Kublin

---

Życiorys

Stanisław Kublin przyszedł na świat w rodzinie, której poczynania kształtowali jego rodzice – Leon, nauczyciel oraz Julia z Bednarskich. Warto zaznaczyć, że miał starszego brata, Kazimierza, który żył w latach 1897–1918.

W 1913 roku z powodzeniem złożył maturę w c. k. II Gimnazjum w Rzeszowie. W tym samym roku, w październiku, rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie.

Dnia 16 sierpnia 1914 roku, zdecydował się wstąpić do Legionów Polskich. Został przydzielony do 16. kompanii IV batalionu 2 pułku piechoty, biorąc udział w walkach na froncie karpackim. W styczniu 1915 roku został wzięty do niewoli pod Zieloną, lecz, jak głosi wiele relacji, udało mu się zbiec.

Ukończył sześciomiesięczny Kurs Szefów Służby Zdrowia Wielkich Jednostek, który odbył się w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Wkrótce potem, 19 marca 1939 roku, awansował na stopień podpułkownika, zajmując 12. lokatę w korpusie oficerów zdrowia, w grupie lekarzy. W tym czasie był starszym lekarzem w 52 pułku piechoty stacjonującym w Złoczowie.

W trakcie kampanii wrześniowej, Kublin walczył jako szef służby zdrowia 12 Dywizji Piechoty. Podczas drugiej wojny światowej pełnił ważną rolę jako szef sanitarny Inspektoratu Rzeszów Armii Krajowej. W 1944 roku, podczas akcji „Burza”, zorganizował szpitale polowe, co uratowało wiele istnień ludzkich. Niestety, został aresztowany przez NKWD i UB z powodu swojej działalności konspiracyjnej, a następnie więziony.

Po zakończeniu wojny, Stanisław Kublin objął stanowisko naczelnego lekarza w Rzeszowie, a potem został dyrektorem Wojewódzkiej Przychodni Specjalistycznej w tym samym mieście. Przez długie lata był również nauczycielem w rzeszowskim Medycznym Studium Zawodowym.

Zmarł 9 czerwca 1979 roku w Rzeszowie. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie, gdzie został pochowany, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w pamięci mieszkańców miejscowości.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Kublin był osobą odznaczoną za swoje zasługi i wkład w walkę o niepodległość Polski. Jego osiągnięcia zostały uhonorowane licznymi medalami i odznaczeniami, które są dowodem jego zaangażowania oraz poświęcenia dla kraju.

• Krzyż Niepodległości – przyznany 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• dwukrotne odznaczenie Krzyżem Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych.

---

Oceń: Stanisław Kublin

---