Marian Bartłomiej Radwański, znany również jako Kluska, urodził się 23 sierpnia 1893 roku w Rzeszowie. Był on wybitnym wojskowym, pełniącym rolę podpułkownika dyplomowanego piechoty w Wojsku Polskim oraz Polskich Siłach Zbrojnych.
Radwański zyskał uznanie jako kawaler Orderu Virtuti Militari, co podkreśla jego znaczący wkład w działalność militarną.
Życiorys
W 1913 roku Marian Radwański ukończył maturę wc. k. II Gimnazjum w Rzeszowie. Po tym wydarzeniu został przyjęty do Wojska Polskiego, zasilając szeregi armii po wcześniejszej służbie w c. i k. Armii, zachowując przy tym swój stopień podporucznika. W trakcie konfliktu z bolszewikami walczył w 47 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych, który 10 października 1921 roku przekształcono w 6 Pułk Strzelców Podhalańskich. Stanowisko stałe pułku znajdowało się w Samborze, a Radwański kontynuował tu swoją służbę aż do zakończenia wojny.
1 listopada 1925 roku, po ukończeniu szkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie w latach 1925-1927 jako słuchacz, uzyskał dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego. Z dniem 28 października 1927 roku przeszedł do kadry oficerów piechoty, składając przysięgę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi, gdzie pełnił obowiązki referenta mobilizacyjnego, a później również referenta wyszkolenia w Oddziale Ogólnym Sztabu.
2 kwietnia 1929 roku został promowany na majora, z datą starszeństwa na 1 stycznia tego samego roku i 63. lokatą w wojskowym korpusie oficerów piechoty. W sierpniu tego samego roku, został przeniesiony do 10 Dywizji Piechoty w Łodzi na stanowisko szefa sztabu. Po dwóch latach, w październiku 1931 roku, Radwański objął dowództwo batalionu w 45 Pułku Piechoty w Równem. W listopadzie 1933 roku, jego kariery zawodowa wzbogaciła się o przydział do Biura Ogólno-Administracyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.
W 1937 roku otrzymał awans na podpułkownika, z datą starszeństwa na 19 marca oraz 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939 roku pracował w Biurze Administracji Armii MSWojsk., gdzie zajmował stanowisko szefa Wydziału Ogólnego. Warto zaznaczyć, że w 1940 roku, służył we Francji jako dowódca I batalionu w 12 Pułku Piechoty, a po ewakuacji do Wielkiej Brytanii został dowódcą 11 Batalionu Kadrowego Strzelców w 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców.
W 1941 roku, Radwański trafił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, gdzie objął odpowiedzialność za sztab 16 Pułku Piechoty. Następnie jego kariera kontynuowała się w dowództwie jednostek terytorialnych w Palestynie, Syrii i Iraku, gdzie pełnił funkcję szefa Oddziału Ogólnego.
Ordery i odznaczenia
Marian Radwański był osobą o bogato udekorowanej karierze wojskowej, co odzwierciedlają przyznane mu liczne odznaczenia. Oto jego wyróżnienia:
- krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari, przyznany 13 maja 1921,
- krzyż walecznych,
- złoty krzyż zasługi, przyznany 19 marca 1936,
- srebrny krzyż zasługi.
Przypisy
- M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- Rybka i Stepan 2006, s. 442.
- a b c Rybka i Stepan 2006, s. 16.
- Rybka i Stepan 2003, s. 377.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 2 z 26.01.1934 r., s. 8.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 7 z 23.10.1931 r., s. 328.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 5 z 03.08.1931 r., s. 256.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 15 z 23.08.1929 r., s. 298.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 8 z 03.04.1929 r., s. 106.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 25 z 31.10.1927 r., s. 296.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 115 z 30.10.1925 r., s. 621.
- Wykaz oficerów 1920, s. 50.
- Sprawozdanie 1913, s. 97.
- Żaroń 1981, s. 274.
- Stawecki 1997, s. 83.
- Jarno 2001, s. 162.
- Jarno 2001, s. 128, 130.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 21 z 28.05.1921 r., s. 992.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Franciszek Książek | Mieczysław Boruta-Spiechowicz | Kazimierz Jurczyński | Gustaw Pokrzywka | Stanisław Kublin | Bolesław Zając | Józef Zając (generał) | Tadeusz Michałowski (żołnierz) | Oskar Zawadil (oficer kawalerii) | Adam Gajdek | Władysław Zachorowski | Wojciech Marchwica | Tadeusz Zaradzki | Edward Ungeheuer | Jan Kotowicz | Zbigniew Piątek (pułkownik) | Kazimierz Dworak | Henryk Dudek (ur. 1896) | Zygmunt Wenda | Maksymilian LorenzOceń: Marian Radwański