Stanisław Kruczek

Wojsko i służby mundurowe

Stanisław Kruczek był znaczącą postacią w historii polskiego wojska. Urodził się 4 kwietnia 1924 roku w Rzeszowie, a swoje ostatnie dni spędził w Warszawie, gdzie zmarł 4 sierpnia 2013 roku.

Pełnił on wysoką rangę jako generał brygady w ludowym Wojsku Polskim, co świadczy o jego wpływie i osiągnięciach w strukturze wojskowej kraju.

Życiorys

Młodszy brat Władysława Kruczka, który był członkiem Biura Politycznego KC PZPR. Od lat 60. XX wieku piastował ważne stanowiska w Wojsku Polskim, a jego kariera wojskowa rozpoczęła się od dowództwa 55 Pułku Zmechanizowanego w Braniewie.

Następnie Kruczek pełnił funkcję zastępcy dowódcy 7 Łużyckiej Dywizji Desantowej w Gdańsku, aby od marca 1969 do września 1970 roku móc sprawować dowództwo nad całą dywizją. W latach 1970–1973 krótko kierował 8 Dywizją Zmechanizowaną im. Bartosza Głowackiego w Koszalinie, która uczestniczyła w pacyfikacji protestów robotniczych na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku.

W jesieni 1971 roku został mianowany generałem brygady, a nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa Józef Cyrankiewicz. Od 1 czerwca 1973 do 24 grudnia 1976 roku dowodził Wojskami Obrony Wewnętrznej, a następnie, w latach 1980–1989, pełnił rolę zastępcy dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. Wojsk Obrony Wewnętrznej.

Po zakończeniu służby wojskowej, w dniu 22 listopada 1989 roku, został pożegnany przez ministra obrony narodowej, generała armii Floriana Siwickiego i przeniesiony w stan spoczynku. W 1972 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a piętnaście lat później wyróżniony Orderem Sztandaru Pracy II klasy.

W 1995 roku Kruczek stanął przed sądem, gdzie odpowiadał za sprawstwo kierownicze w sprawie śmierci robotników w czasie wydarzeń na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku. Ostatecznie spoczął na cmentarzu w Zwięczycy.

Oceń: Stanisław Kruczek

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:22